Familien te Loise ++
Bursdagsbarnet og Randi
Har liksom ikkje so masse tid te å skriva blogg og mail for tiden. So te alle som føle seg snytt for ein mail so må eg berre beklaga. Men føle allerede at tiden begynne å renna ut, so eg nytte kvar einaste stund eg har her i landet te å jobba med ungane elle vera med alle dei kjekke folkene her. Og eg nyte kvart einaste sekund. Trur virkelig eg begynne å bli forelska i Kenya. Hadde aldri trudd at eg skulle blli afrika frelst…men eit halvt år i Kenya har forandra på da. Og da e garantert ikkje siste gong eg reise herte, om da ikkje blir lika lenge neste gong so ska eg tebake! Og da e berre te å henga seg på for alle som vil oppleva eit flott land med flotte menneske.
So då va da sagt, og som de sikkert skjønne so har eg da fremdeles fantastisk bra her…og kan ikkje sei at eg lengte heim. So dersom Tormod hadde vore her so hadde eg ikkje trengt å reisa heim med da fysta. Men no konsentrere eg med berre om å nyta den tiden eg har igjen her. Da e berre kjempetravelt på jobb, og eg får meir ansvar for kvar dag som går. I ein tidligare blogg uttalte eg meg om min frustrasjon øve manglande pedagogikk blant dei som e med og lede Facinating Youth, og eg klarte ikkje å la vera å sei noko. Men kritikk e jo ikkje noko vanlig fenomen her i Kenya, og eg hadde fått beskjed av Sally om å ikkje ta opp slike ting. Da skulle eg heller komma å sei te ho, so skulle ho ta da opp. Da gjorde eg, og Sally hadde tenkt te å ta da opp. Men på sist veiledning sa ho at fra no av va alt som har med FY å gjera mitt ansvar, so då vil da og bli mitt ansvar å ta opp det med pedagogikken, og at da viktigste i FY e å øka sjølvtilliten te barna..ikkje å få eit bra produkt. So no må eg ha eit møte med dei andre der eg tar opp akkurat detta…på engelsk. Kan ikkje sei at eg glede meg…men da e jo noko som må gjerast for ungane sin skyld. So de skal få ein rapport seinare på kossen da går. Ellers so e da eg og Anita som ska leda coffe bar denna veko..og me ska ha quiz..noko eg trur blir veldig bra. Da e litt artig at sånne ting som me tenke på som ein ganske vanlig ting heima blir tatt i mot som eit revolusjonerande forslag her nede. So Sally va jo øvebegeistra når me kom med detta forslaget. Og me syns jo berre da e kjekt. På lørdag arrangere Anita og eg get together for ein del av skills training studentane som går på college med støtte fra St.Johns. Då ska me møtast i ein park her i Nairobi og ha diskusjona med små gruppe der dei skal snakka om og diskutera utdanning og arbeid, og kossen St.Johns si rolle i dette er, og ka me kan gjera annerledes. Og itte på ska me berre spela fotball, volleyball og kosa oss. Trur at da blir kjempearti, og so e da kjekt å arrangera ting utenfor senteret.
Har jo glømt å fortella om den styste happeningen siden sist. Me arrangerte tur for ungane i FY. Og me va te Mamba village (krokodillepark), og Bomas of Kenya (tradisjonelle dans og musikk). Og da va berre ein kjempesuksess, sett bort i fra at berre halvparten møtte opp. Men da hadde me venta oss på forhånd i og med at da e ferie her no, og ikkje alle foreldre vil at ungane ska vera med på sånt (ikkje skjønne eg koffor). Men me reiste med 20 ungane som møtte opp, og dei hadde da kjempe bra. Og da va spesielt å sjå kossen noken av dei nesten aldri har vært utenfor Pumwani. Noken av ungane spurte dagen itte på om me hadde vore te verdens ende, for dei hadde aldri vore so langt vekke frå Pumwani før. Og dette e ca 20 min å kjøra fra senteret. Da va veldig kjekt å sjå kor masse dei satt pris på da, men samtidig trist å sjå at dei må komma te senteret for å oppleva noko utenom slummen. Ein anna gut sa at han va so glad fordi faren hans hadde ein gong lovd han å ta han med i båt, men no sleppe han å bruka penga på da fordi han fekk gjera da i Mamba village. Da ska so lite som ein fem minutters rotur i ein liten dam for å gje dei eit minne for livet. Da e ganske sterkt å oppleva takknemligheten, og kor stort inntrykk da e for dei. Og når me åt lunsj so va da ingen ting som gjekk te spille..da dei ikkje klarte å eta opp pakka dei inn i eit papir og tok med. Og da va ikkje ein sjel som klaga øve at dei ikkje likte maten. So da e litt forskjellig fra å ta med seg ein 2 klasse fra ein ka som helst norsk skule trur eg. Da va rett og slett ein veldig bra dag, som gjorde ein stor forskjell i 20 unge liv i Pumwani slummen.
På fredag va Randi, Carol og eg ute med Sakaria og Vincent på K1. Da va virkelig vondt å sjå kor sliten og triste dei var. Trur eg har skrevet da tidligare at dei har mista ein av dei beste kompisane sine. Han døde for snart to veke sio. Og sist veka va dei i Kisii der dei kjem frå for å forbereda begravelsen. Då har dei bygga hus te kona hans, og skaffa penga te å kjøpa noken kyr te ho so ho skal ha noko å leva av. Og om natten tenne dei opp store bål og har sørge dansa. Og slik sørge dei sammen. So når me møtte dei hadde dei omtrent ikkje sove på 5-6 daga, og såg heilt kjørt ut. Og i tilegg hadde dei jo tygga mira ( som ikkje mange ser på som eit problem her ) for å holda seg våken. Mira e eit narkotisk stoff som dei tygge. Virkningen e at dei blir veldig våken, og ved langvarig bruk kan da gå utøve fordøyelsessytemet. Og når dei bruke dette føle dei ikkje at kroppen trenge søvn og kvile. Me sa jo ka me meine om mira, og dei sa at dei ikkje skulle gjera da meir…men da spørs jo kor masse vår meining har å sei for dei. Men dei satt ivertfall pris på å vera med oss ein kveld, og eg håpe at dei kanskje fekk noko anna å tenka på for ein liten stund. Og når me reiste heim sånn i halv tre tie kjørte me dei heim te Mathare der dei bur. Og dei va berre kjempe takknemlige, og takka oss mange gonga ittepå.
Lørdag morning sleit eg litt med å stå opp klokko halv ni..men når eg tenkte på ka eg skulle so va da ikkje so vanskelig likavel. Anita og eg tok matato te Pumwani, og va fremme på St Johns ein halv time for seint..men alikavel lenge før dei fleste andre. Me stod lenge å venta på at da sku komma meir folk. Og Frances samla inn penga som me og ungdommane frå coffe bar hadde tatt med, og sendte noken for å kjøpa mat og kle til ungane på barneheimen me skulle besøka. Da e coffe baren som har arrangert denne turen, for å støtta noken som har da endo verre enn dei sjølv. Itte møkje om og men, og noken tima med venting kapra me endelig ein matato, og kjørte te ”The good samaritan childrens home” i Mathare slummen. Og denne slummen e berre møkje verre enn Pumwani. Pumwani e på ein måte ein fin slum..viss da e mulig å sei da. På barneheimen blei me tatt i mot med åpne arma, og eg fekk fort ei lita jenta på fanget. Ho va so utrykksløs og hadde nesten ingen mimikk i fjeset. Og i bynelsen va ho kjempeskeptisk (forståelig nok), og berre satt heilt apatisk på fanget samma ka eg gjorde. Men når eg itte to tima skulle setta ho frå meg so ville ho ikkje sleppa taket, og eg syns da va vondt å måtte gå frå ho. Ken veit om ho noken gong før har fått sitta so lenge på eit fang og berre bli dulla med. Da kan jo umulig være lett å gje alle oppmerksomhet på ein barneheim med mange, mange unga, og berre noken få ansatte. Da va 60 unga som delte noken få senge, i eit rom. Da skulle ikkje vera mulig ein gong. Men samma kor lite dei har so va dei kjempe takknemlige for at me kom, og dei hadde eit kult show for oss. Da va noken ungdomsjente som dansa for oss. Og ittepå va da ein gjeng med guta frå barneheimen i 20 årene som hadde akrobatikk show…og dei va kjempeflinke. (Berre sjå på bildene:). So da va ein givande dag, og ikkje nok med at da va spesielt å besøka barneheimen..men eg fekk snakka masse med ungdommane frå Pumwani i tilegg. Og ein av dei som jobbe på YMCA sang ”Påan igjen” av Jan Eggum for meg på ekte bergensk. Va noko han hadde lært av noken nordmenn som hadde vore på besøk te YMCA. Hadde rett og slett ein kjempe bra dag, og lo masse. Og eg glede meg te me ska på fire dagers tur te Naivasha sammen med ungdommen fra coffe bar..trur da blir konge tur:)
Søndagen reiste me te St.Johns kyrkjo om morningen..da va kjekt å møta folk, men gudstjenesten va nedtur. Da va rett og slett kjedelig, og eg kjem nok ikkje te å gå der igjen. Neste gong vil eg prøva ut ungdomsgudstjensten i baptist kyrkjo ikkje so langt herfrå. Itte kyrkjo tok Randi og eg matato tebake te Yaya, der me handla litt på markedet og prata med Sakaria, som va litt meir utkvilt, men fremdeles lika trist. Håpe at da blir ein fin begravelse, som ska vera denne veko. Itte markedet reiste me te Loise (veilederen te Randi) for å feira 24 års dagen hennas. Da va ikkje som ka som helst 24 årsdag i norge, men veldig kosli. Me åt litt, og so leikte me masse leika fram te me skulle gå. Og so fekk me helsa på resten av familien, inkludert den kjempesøte bestefaren. Og når me gjekk fekk me med oss mjelk rett frå kuen som stod utenfor..til Randis store glede:)
Mandagen va eg te skulen te ei av elevane mine sammen med Frances for å ordna opp i noko penge problema, ho va blitt kasta ut av skulen fordi ho ikkje hadde betalt. Og då fekk me veta at dei plutselig hadde økt skulepengane..noko dei vistnok kan gjera når dei føle for da. Om ittemiddagen hadde me office meeting med norsk mjelkesjokolade som anita hadde fått i posten. Da e so kult når me samlast sånn på kontoret, for da e so kule folk me jobbe med. Konge kontor:) I dag (tirsdag) har eg endelig gjort meg heilt ferdig med Id kortene, og dei blei ganske so bra..men da va litt av ein prosess. Og so har da vore avskjeds selskap for Jackie og Dan, som e eit eldre ektepar fra england som har vore her i ein mnd, og fått gjort masse bra berre på den korte tiden. Bra folk!
Og resten av veko e jo stappa full allerede. I måro e da fullt kjør på jobb, og i måro ska me vera igjen litt ittepå..koffor skal de få sjå siden. På torsdagen e da quiz, so då e me sikkert ikkje heima før i 7 tiden. Fredag skal eg på salsa, og so ska Anita og eg ned te byn og kjøpa stoff for å sy kjole. Om kvelden ska me ut med Sakaria og Vincent, og kanskje transform team. Om laurdagen e da get together for studentane, og om kvelden ska me kanskje ut med Rosslyn som e ei kul jenta me har blitt kjent med gjennom Java House. Og søndagen e da kanskje ungdomsgudstjeneste, og so ska eg markedet og kjøpa smykke og kurva som eg har spesial bestilt. Da e fordelen med å vera her so lenge, kan bestilla smykke og sånn akkurat som eg vil ha da:) Mandagen e da nasjonal fridag..so då blir da kanskje litt avslapping…kanskje:)
Da tar vel noken daga før eg kjem meg på nett og får lagt ut alt detta. Og frem te då har da sikkert skjedd masse nytt…men de får heller få da litt på itteskudd. No ska eg legga meg…og da blir vel som vanlig te at eg og randi ligge og prate te langt på natt..men da e jo berre koslig:) Har forresten glømt å fortella om kossen da e å dela seng med Randi itte Lars reiste heim..men da ska eg skriva i neste blogg. Og legga ut rekonstruert bilde:)
De kan gleda deko:)
onsdag, april 26, 2006
Då va da litt oppsummering igjen!
lørdag, april 15, 2006
Paaskeferie
Me venter paa brudeparet
På Onsdag fekk Randi besøk av sin kjære Lars, so no e ho usannsynlig blid om morningane…nesten litt irriterande blid:) Men da e veldig kosli…og da e kjekt å sjå at Randi har da so bra, veit at ho har savna han noko voldsomt!! På fredag, for å feira starten på påskeferien, og innlevering av oppgave so reiste me på K1 på Westlands for å spela biljard sammen med Sakaria og Vincent. Detta va ein kongekul plass med masse variert og bra musikk, og ikkje for turist eller rikmannsplass. Da merka me jo og fort når dei prøvde å lura Anita ved å ikkje gje tebake riktig beløp på drinkane våre. Men heldigvis hadde me Caro med oss, og ho ordne alltid opp og passe på oss. Oppe va da 6 biljardbord, og me okkuperte eit av dei stort sett heile kvelden. Va veldig kosli..sjølv om eg må innrømma at biljard ikkje e min sterke side. Men kjekt e da uansett, og da va godt å komma seg utenfor Black Rose og Pumwani! Sånn i to tre tie trur eg me va heima.
På lørdagen va da bryllup te Nguli (ein som jobbe på kontoret med Anita og meg), og hans kjære. Bryllupet skulle begynna klokko 12, og når me va dar klokko halv to va me redd for at dei kanskje hadde begynt. Men nei…klokko va halv fira før me satt på kyrkje benkane. Grunnen til at dei va so voldsomt forsinka va at bilen med forloveren og brudepikene hadde kjørt på ein fotgjengar og måtte kjøra han te sjukehuset. Kanskje ikkje den beste starten på ekteskapet. Men da gjekk heldigvis bra med mannen. Vielsen varte og rakk, og klokko va vel halv seks før me va ferdige. Då va da selfølgelig enso litt venting før me kom oss av gårde te plassen der vielsen skulle vera. Der fekk me mat med ein gong, sjølv om brudeparet ikkje va komt. E visst sånn da fungere her. Elisabeth skulle henta foreldrene sine på flyplassen halv åtta, og allerede før me gjekk so begynnte me å gå. Dessverre so kjørte me forbi brudeparet akkurat i da me reiste og fekk ikkje gratulert dei…me syns jo da va veldig trist. Men eg har skjønt at dersom folk for mat her, so e da ikkje so nøye om dei ikkje får treffa brudeparet..so me va vel ikkje dei einaste. Men da va ein hyggelig dag, og me fekk prata med mange folk fra senteret utenom jobben, og da e jo trivelig.
Søndag va da opp klokko sju for å reisa på Road trip. Charles va jo selfølgelig forsinka, so me kunne ha sove ein time lenger…men ka anna e nytt? Før me kom oss ut av Nairobi so hadde me ein liten search itte John sjåføren vår som av ein mystisk grunn ikkje har henta oss dei siste dagane. Noko me syns va veldig rart, fordi han e so pålitelig alltid. Me kjørte te hotellet som e basen hans, og spurte alle me kom øve. Men ingen visste ken han va. Seinare på turen fekk me veta av Elisabeth som hadde fått tak i han at han hadde vore ute på byn sammen med noken venna på torsdags kveld. Då va da noken som hadde dopa han og vennane hans og stjålet alle pengane deirans og telefonane. Han hadde blitt so sterkt dopa at han hadde ikkje våkna før på søndagen…for eit land!! Men da va ivertfall godt at han ikkje blei skada.
Itte sightseeingen i Nairobi satte me turen mot Mt. Kenya. På veien va me innom ein foss og spiste lunsj på ein meget lokal plass i Nanyuki. Va arti, men trur ikkje da blir eit stamsted. Itte ein halvtimes kjøring innøve i bushen kom me te slutt fram te den plassen me sku bu i Mt. Kenya; Castle Forest Lodge. Og da levde virkelig opp te navnet sitt…va utruli fint, og du følte da som om da va i Heidi filmen. Plassen blei drevet av ei hollandsk dama, som hadde noken kjempefina hunda. Da va kjempe god mat, og frisk luft. Og om morningen når eg kikka ut vinduet såg ein mørk mann som satt og mjelka kyrne, med Mt. Kenya i bakgrunnen..va spesielt. Hadde nesten ikkje lyst å reisa derfra. Om kvelden itte middagen satt me og tok eit glass vin forann peisen..ja da e virkelig so kosli som da høres ut som!! Og mens dei andre tok kvelden so satt Anita og eg igjen og prata med sjåføren vår Jimmy, som e ein eldre mann og i tillegg te å vera sjåfør har ein gård oppi fjelle ikkje so langt frå Nairobi. Han fortalte oss masse om Kenya, kultur og kossen forskjellige stedsnavn har oppstått. Da va virkelig kjekt, og må diskuterte og meir seriøse tema som for eksempel religion i forhold te kultur. Da va som å sitta å snakka med ein bestefar, og da va deilig å kunne føra ein seriøs samtale med ein mannlig kenyaner uten å vera redd for å bli sjekka opp, elle redd for å sei noko feil. Da va rett og slett ein veldig koslig kveld!!
Mandagen reiste me te Shaba, som e rett ved samburu district ( og ikkje langt frå Marsabit der flyet med mange av regjeringsmedlemmene styrta samme dagen). Me blei innlosjert o gåt lunsj på ein luksus plass som heite shaba sarova. Me har jo absolutt ikkje betalt nok for å bu på desse plassane, men Charles ser på oss som ein investering, og dersom me e fornøgde so vil me annbefala han vidare te andre nordmenn (noko me absolutt vil). Itte kjempegod lunsj fekk me akkurat tid te ein kort tur i bassenget, før me skulle ut på gamedrive i samburu national park. Akkurta den kunne eg vel klart med uten…har liksom sett da mesta i Masai Mara + at da nesten ikkje va noko dyr der fordi alle flykte opp i fjellene når regnet kjem for å ikkje få ein munn og klov syke som kjem med regnet. Men da va jo fin natur, og me fekk sjå noken impala som berre fins i nord Kenya. Tebake på hotellet måtte me snakka med Charles og fortella at me ikkje fekk tak i dei me skulle bu hos i Kapungoria. Detta va ikkje noko problem, og me bestemte oss for å reisa te Nakuru og Baringo istadenfor. På kvelden va da kjempe god middags buffet, og itte maten kom mangaren, som Charles selfølgelig kjenne, og han ville spanders drink på oss. So itte maten spelte me biljard og dart te klokko nærma seg tolv, og me va klare for senge.
Tirsdag satte me oss i bilen og va klar for ein kort tur te Nakuru…men nei. Den va lenger enn me trudde, og me va ikkje fremme før nærmare fem om itte middagen. Kenyanere ete som regel ikkje noko anna enn frukost og middag…so me va ganske so hulsvoltne itte 8 tima uten mat. Planen va egentlig å reisa og sjå lake Bagoria samme dagen…men da va verken me elle sjåføren vår klar for. Og for dei som sammenligne 8 timers reisa med oslo- trondheim..so e da heilt feil. Detta e åtta tima på meget dårlige veie…kan sammenlignast med traktorveia. So du e ganske sliten i ryggen itte so mange tima med humping. So me avtalte å sjå laken dagen ittepå, og itte ein sein lusj gjekk me ut i Nakuru town og hamstra godteri og kjeks som nødproviant til dagen itte. So la me oss som slakt på hotell rommet og såg på tv frem te middag. Itte middagen gjorde me kål på da meste av nødprovianten, og eg klarte å søla chips på heile golvet. So sånn va den kvelden. Og da e faktisk kosligare enn da kanskje høres ut som. E veldig kjekke folk eg reise med, og eg ler ein heil del sammen med dei:)
Onsdagen reiste me te lake Bagoria tidlig om morningen, ein tur me kunne spart oss. For da va tre tima i feil retning, da kosta 150 kroner å komma inn i parken, og da einaste som va og sjå va noken varme kilda…som ikkje va verdt turen. So da va litt nedtur…også med tanke på alle dei timane med kjøring me hadde forann oss. Men om ikkje anna so fekk me sjå masse fin natur på veien..da e noko anna enn me får sjå i Nairobi. På vei te Kisumu hadde me ein liten lunsj stopp, der me stappa i oss litt pomfrites. Begynne å bli ganske lei av frityr stekt mat…og når ein ikkje like kjøtt, og ikkje kan eta kylling so begrense utvalget seg ganske so masse. Og her i landet e jo alt frityr stekt, so ein kjem ikkje unna det. Men da va no ivertfall mat. So va da endo noken tima i bilden før me va fremme i kisumu ca halv seks om kvelden. (Me starta ca ni). I Kisumu skulle plutselig Charles finna eit hotell te oss som hadde basseng, noko han ikkje hadde bestilt. So me va rundt og såg på fira forskjellige hotell før me endte opp med eit som va veldig fint, men veldig dyrt. Noko som i grunnen ikkje va vårt problem, for da va noko han skulle ha fiksa på forhånd, og me hadde sagt at da ikkje va so nøye koss me budde dei fyste nettene so lenge me kunne bu bra og slappa av i Kisumu. Planen va og at me skulle ha full board…men no meinte han at da va so dyrt, og spurde om da va greit at me betalte middagen sjølv. Ettersom alternative va å flytta te eit dårligare hotell so sa me at da va greit…men me va ganske irritert øve at han ikkje hadde fiksa da på forhånd. Men, men, me fakk ein heilt super plass og bu, og middagen kosta ikkje øve 59 krone, so da va overkommelig.
Torsdagen åt me sein frukost, og so slappa me av med bassenget, og solte oss for fyste gong på lenge. Da e beina te Lars eit bevis på:) Eg har og funnet min overmann når da gjelde myggstikk…eg har fått usle 20 myggstikk på turen…mens Lars hadde nærmare 20 berre på ein hånd. ( Randi ønsker og å få med at ho og har 20 myggstikk på ein arm…og ser ut som ein pizza på ryggen. Sånn går da når ho ikkje ligge på rom med meg. Anita derimot som delte rom med meg har ikkje fått eit einaste myggstikk, men har derimot eit heftig vepsestikk på låret. So me har alle våre lidelsa. Eg har jo som kjent rødt hår og fregna…noko randi like å minna meg på :) Bassenget låg rett ved victoria innsjøen, og me kunne sjå flodhesta uten å reisa oss fra solsengen. Og når me reiste oss so va da får å delta i lars sin synkronsvømming opplæring…de kan gleda deko te å sjå showet vårt på video når me kjem tebake:)
I fira tie begynnte da å skya øve, og me gjekk for å dusja og ringte Charles som hadde lova å ta oss med ut på lunsj. Me va i utgangs punktet ikkje so gira på å henga so masse med han, men da blei kjekkare enn forventa. Han og Jimmy tok oss med te kaien der båtane kjem inn når dei har fanga fisk. Der stod me og såg på flodhesta, og båtberging mens fersk fisk blei laga klar te oss. Me fekk fritystekt (selfølgelig) fisk med chapati og salat. Og alt skulle etast med fingrane…e kjekt å besøka litt sånne lokale plassa..og maten va berre kjempegod. Ittepå kjørte me nett innom byen for å handla litt på eit supermarked. Der me parkerte stod da ein liten gategutt og sniffa lim. Han tigga ikkje av oss, berre helste ”hello mzungo”. Me spurte Charles om han kunne spørra han om da va noko han ville ha på butikken. Lur som han va sa charles at dersom han ga fra seg limflasken so kunne me kjøpa noko te han. Da han ville ha var mjelk og brød. Men inne på butikken va da so masse anna me hadde lyst å kjøpa te han…so te slutt kjøpe me ein sekk so me fylte me med brød, mjelk, tannkrem, tannkost, tyggis, kjeks, skrivebok og kulepenn. Eg kjem aldri te å glømma fjeset på den ungen når han skjønte at sekken med alt detta va te han. Fekk heilt tåra i augene når me kjørte…og han smilte og vinka og viste stolt fram sekken te dei andre som stod rundt han. Tenk at da kosta oss so lite…og at da betydde so masse for han. Skulle so gjerne ha gjort noko meir, og vist alle desse gatebarna at dei e verdi fulle, og har mange ressurser!
Tebake på hotellet satt me oss i vannkanten mens da mørkna…men te slutt blei eg so nærvøs (tydligvis berre eg som har fått med meg at flodhest e verdens farligaste dyr), so me flytta oss opp te bassenget. Eg va litt små dårlig so eg gjekk og la meg ganske snart, mens dei andre satt og venta på at flodhestene skulle komma for å gressa i mørket. Men dei satt der te ingen nytte, og dei turde ikkje heilt å flytta seg øve te andre sio itte ein som jobba der sa at da va ikkje da tryggaste dei gjorde. Men me har no sett dei på lang avstand om ikkje anna!
I dag (fredag) va me klar te avreisa klokko åtta, og då skulle me væra framme i Nairobi ca 2 pm. Og da hadde me og vore dersom ikkje alle Kenyanere hadde hatt so voldsomt travelt med å komma seg fram i trafikken. Da e rart da dar…dei har jo alltid som god tid når da gjelde å rekka avtala og lignande (jfr. African time), men når da gjelde å stå i kø i trafikken eige dei ikkje tålmodighet. Og dei skjønne heller ikkje at dersom alle drive å kjøre forbi kvarandre på elle mulige sider, so går da te slutt gale. Og akkurat da gjorde da i dag…på ein strekning der dei drive med vei arbeid, og da ikkje e plass te meir enn to bila i bredden fekk dei plutselig for seg at dei skulle laga firefelts, og helt begge veia samtidig. Da kan virkelig ikkje forklarast kossen kaos da blei. Og dersom ferjebilletør anita hadde fått ordna opp i kø systemet so e eg sikker på at da hadde ordna seg. Men ken vil vel høra på ein lite mzungo, som att på til e jenta. So da va vel lika greit at me holdt oss i bilen. Da va ingen som hadde kræsja eller noko ulykke av noko slag. Korken hadde rett og slett oppstått fordi alle trailera ønske å komma seg fortast mulig fram, og kjøre for mange i bredden. Og so følge dei andre itte, og so e da plutselig ikkje meir plass igjen, og då e da full stopp. Og då finne alle ut at dei ska snu.Og når lastebila og bussa ska begynna å snu, på ein plass der da allerede e kork…so e da berre Karibo Kenya på høgt nivå!!! Men te slutt valgte også me å snu, og me kjørte øve noko veisperringa, og inn på den veien dei helde på å fiksa. Ein liten stund trudde me at me hadde funnet løsningen…men itte eit lite stykke va da full stopp og der. Då va da ikkje so masse igjen av tålmodigheten min…og ivertfall når korken oppstår berre fordi at folk ikkje eige kø kultur,og ikkje skjønne at alle ikkje kan kjøra øve ei lita bru på ein gong. Men itte møkje om og menn (og noken tima i kø), so kom me oss fremst i køen og fekk sjå på kenyanere som prøve å løsa eit problem i action (bildet). Da e ein artig opplevelse…og ivertfall når me seinare oppdaga at køen va jo absolutt ikkje lang endre veien…so viss alle hadde rygga ein meter so hadde alt ordna seg. Men me kom oss te slutt ut av køen…og eg tvile ikkje på at noken fremdeles står igjen der oppe. Itte nok 2 tima på humpete veia va me endelig fremme i Nairobi, og me sa farvel te den koslige sjåføen vår. No va da berre te å henta nøkkelen, som Elisabeth hadde lagt igjen i resepsjonen. Men no hadde da seg selfølgelig sånn at resepsjonisten plutselig hadde fått for seg at han skulle bort på butikken å handla…so me måtte venta endo ein halv time før me kom oss inn i vårt kjære hjem. Kvelden blei jo ultimat når me bestilte pizza te oss sultne sjeler, og når me fekk den so viste da seg at da va to små lusne ein manns pizza. So sånn har denna dagen vore. Og sjøl om da høres ganske kjipt ut so e da jo ein opplevelse alt sammen….og eg har i grunnen hatt ein veldig kjekk tur sjølv om ikkje alt gjekk som planlagt. Og eg glede meg te å slappa av i måro, og viss eg e heldig so e da kanskje sol og:)
Glømte forresten å fortella at på vei heim i dag valgte dei plutselig å stoppa midt oppå fjellet for å kjøpa poetete og levande høne, so dei prakka inn i bagasje rommet. Når me begynnte å prata om bird flue so lo dei berre av oss, og meinte at den kom ikkje te å komma te Kenya, for då må den øve sjøen. Veit ikkje heilt om dei har fått med seg at fugla kan fly…? So innimellom på dei værste humpane hørte me kakling frå bakerste benk…og ittekvart bytta sweethearts i baksete plass med kenyanerne som på død og liv skulle ha desse høenene med seg. Trur kanskje dei skjønte då at me egentlig e oppriktig bekymra. Men eg trur no egentli at da ska gå greit:)
Visum!!
Ganske lei...og her e berre noken av arkene me maatte fylla ut!
Å skaffa seg visum skulle jo ikkje i utgangspunktet vera so vanskelig…men dersom du befinne deg i Kenya so e da ein omstendig prosess. Tirsdag 4 april klokko 12 satt me på immigrasjonskontoret…klare til å igjen bli lovlige innbyggere i Kenya. Planen va å møta Sarah ( assisterande manager på St.Johns) der klokko 12. Men african time e jo som kjent eit faktum…so klokko va 01 pm før ho kom. Då blei ho ikkje sluppet inn i bygget, for då skulle dei stenga for lunsj. Men itte litt masing slapp ho te slutt inn…me sprang te kasse 6 for å få arket som me sku fylla ut. Den sure damo i kassen sa at me skulle gå inn på rom 14 når me hadde fylt da ut. På rom 14 fekk me fortalt at da va feil skjema+ at me måtte ha eit skjema te. Og so måtte me ha to passbilde..noko me ikkje hadde med oss. Men no måtte me ut av bygget for folket skulle på lunsj. So me fekk beskjed om å komma tebake kl 2 pm..og denne gongen med bilde. Sarah reiste tebake på jobb, og me gjekk te nærmaste fotobutikk og fekk tatt bilde før me åt lunsj på Java House. Eg åt oste pai…noko som ikkje va so lurt. Resten av dagen va eg kvalm og hadde masse luft i magen. Og da e ikkje da kjekkaste når du skal tilbringa mange tima i kø!! Tebake på immigrasjonskontoret itte lunsj stilte me oss nok ein gong i kø…og køane her va lange, ting går ikkje so fort for seg her i landet. Tilbake i kasse 6 viste me lappen fra damo på rom 14, og me fekk tildelt ark som me nok ein gong fyllte ut. So va da nok ein kø på rom 14, der me når me endelig kom fram fekk veta at me mangla endo eit ark. Tebake i kasse 6 for å stå i kø, og når me kom fram sa ho at da va vår skyld…noko som berre va tull. Men me beit da i oss og gjekk for å fyll aut ark tre. Tebake på rom 14 tok ho arkene fra oss i noken minutta såg på dei, skreiv noko og gav dei tebake. So fekk me beskjed om å gå tebake i kasse 6. Itte nok ein kø tok den sure damo frå oss eit ark, me måtte betala 200 shilling og gå te kasse 4. Der leverte me da andra arket og betalte 2000 shilling. So fekk me beskjed om å gå te kasse 1 og 2 og lever eit ark + bilder. So va da i kasse 7 for å stempla passet. ( og glem no ikkje at i alle desse kassane e da kø!!). So va da tebake i kasse 2 for å få kvittering. No trudde du kanskje at me va ferdige for dagen…men nei. No fekk me beskjed om å setta oss ned og venta te me blei ropt opp. Me blei ropt opp og gjekk i kasse 2 for å skriva under på noko. So va da å setta seg å venta igjen. Me blei ropt opp igjen..denne gongen for å få tebake. So va da venting nok ein gong. So blei me ropt opp mange i forskjellige pulje, me blei ført inn på ein ny plass der me satt oss for å venta. So blei me sopt opp ein og ein og kom inn på eit rom der dei skulle ha fingeravtrykk. Men ikkje berre av ein finger. Her va da alle fingrane på begge hendene + håndflatene. Interessant!! Itte dette va me utrulig nok ferdige…og då va klokko allerede halv fem. Ting tar tid!!!
mandag, april 03, 2006
Ute for aa feira bursdagen te Elisabeth
Ka e vel bedre enn ein kald ol, itte ein lang og varm dag paa jobb:)
Morgensamling for skulen
Morgen samling paa plassen...haapte egentlig at ungane skulle sjaa meg, men da funka daarlig:)
søndag, april 02, 2006
lørdag, april 01, 2006
sawa sawa
Mark som eg jobbe med paa FY, og som e med i veve shanty! Kul fyr!!
Elisabeth 23 aar!!
Då va da lørdag igjen…og eg har sete heile dagen og skrevet oppgava:( Men no begynne da heldigvis å nærma seg slutten, so da e godt. Trudde eg skulle få masse tid te å skriva på oppgaven på jobben denne veko, men sånn gjekk da ikkje. Nesten alle andre på kontorene va på workshop, so Anita og eg styrte Youth office. Og da gjekk overraskande bra..og me har hatt masse å gjera.
Mandag: Me va på kontoret stort sett heila dagen, men da kom stadig folk innom. Noken for å få hjelp til ett elle anna, og andre berre for å prata med oss. Blei ikkje den mest effektive dagen, men me fekk prata med ein del folk og da e jo alltid kjekt. På ittemiddagen va eg på internett og fekk prata med masse folk…med web kamera. Da va veldig kjekt!! Randi har kjøpt to sesonga av Lost…so no e da helst da me gjere på om kveldane. Men noko må me jo ta oss te når da e mørkt og me ikkje kan gå ut!
Tirsdag: Mark som eg jobbe sammen med på Facinating Youth kom og henta Anita og meg. Me skulle møta Veve Shanty som e gruppo deirans. (Har kjøpt cd med musikk video som de ska få sjå når eg kjem heim…KULT!!) Me blei sittande lenge og prata med dei, og da e dei fyste folkene me faktisk har matcha på humor med. Da e ikkje so mange av dei afrikanerene eg har møtt te no som har forstått humoren vår noko særlig..men med dei va da berre kjempekult. Me fekk og komma heim te Mark, der me fekk møta ungen hans Christian og kjæresten igjen. Da va veldig kjekt. Itte lunsj va da facinating youth igjen, der me øve for harde livet til påske opptreden. Ungane skal dansa, synga, lesa dikt og ha mote show. Trur da blir veldig bra:) Itte jobb reiste me te Le Rustiqe, der me skullemøta Marianne og eta middag for å feira bursdagen te Elisabeth. Har hørt masse bra om denne plassen, men blei litt skuffa. Da va dyrt, og grei nok mat. Men da blir nok ingen gjengangar. Om kvelden reiste me heim og åt is med nonstop og peanøtter..nam:) Og so satt me berre og prata.
Onsdag: Stod opp klokko kvart på seks for å laga bursdags frukost te Elisabeth…og fekk i samme slengen med meg ein kjempefin sol oppgang. Marianne hadde overnatta hos oss, og sammen gjekk me inn og vekte elisabeth med sang og ballonga. Og so gav med ho eit smykke som ho hadde ønska seg lenge…Då blei ho glad:) Itte ein lang og god frukost satt me oss oi bilen for nok ein gong å sitta i kø i ca ein time på vei te jobb. E som regel alltid sånn…so da blir lange daga. På jobben satt eg på kontoret og prata med alle som kom innom frem te lunsj. Me gjekk på Mpambe og åt lunsj (ris og skumawiki), og itte lunsj va da facinating youth igjen. Øve kvar dag no, for å bli ferdige te påsken. Eg e ikkje heilt fornøgd med fremgangsmåten noken bruke for å plukka ut unga til dei forskjellige aktivitetene. Heile poenget med FY e jo at me ska øka sjølvtilliten deirans, og at dei skal ha da moro. Men når jentene som har ansvar for danse delen skal plukka ut unga, so må alle ungane opp og dansa, og so plukke dei ut dei beste og resten får ikkje vera med. Og då vil jo eg sei at gruppen virke litt mot sin hensikt. Eg tok det opp med Sally på veiledning, og ho var heilt enig. Men sa at eg måtte ikkje ta det opp sjølv, for då vil dei ta da som kritikk. Og da e ikkje vanlig å gje kritikk her i Kenya. So ho skulle ta da opp med dei sjølv. Ganske frustrerande når eg ikkje kan sei ka eg meine!! Jaja, da e jo ein del av kulturen eg må venna meg te.
Itte jobb reiste me på kina resturanten og åt middag. Begynne faktisk å bli litt lei av kina mat no…hadde eg aldri trudd!
Torsdag: På formiddagen va Anita og eg og besøkte ein skule der noken av studentane til Anita går, og ho hadde oppfølgings samtale. Itte lunsj va da FY igjen, men me kom so seint tebake at eg rakk ikkje å vera med på da. So då gjekk eg bort for å vera med på coffe bar. Ukens tema va koffor unge menn og kvinner blir sammen med eldre menn og kvinner. Da va ein hefitg diskusjon, og de nølte ikkje med å ta opp tema som impotens og sex. Trudde kanskje at da va litt tabu..men eg trur da e meir tabu i Norge enn da e her. Men da va ein interessant diskusjon, og da e so kjekt å sjå kor engasjerte og veltalte ungdommane e. Klokko va blitt halv sju når me satt oss i bilen for å kjøra heim, og me va vel ikkje heima før halv åtta. Då va eg berre kjempesliten…øve tolv tima på jobb e meir enn nok!
Fredag: Me valgte å jobba fredagen, for å kunne ta oss fri mandagen istadenfor. Joseph va innom itte gammalt, og eg prata masse med han. Han va og so snill at han fulgte oss te ein skule der Anita og eg skulle for å betala noko skulepenga. E litt stress når me alltid må finna noken som kan vera med oss berre me ska utenfor porten på senteret. Men me har fått streng beskjed om at me ikkje ska gå aleina, og at da ikkje e trygt. So då må me vel høra på da, sjølv om eg ikkje føla at da e so farlig! På veien møtte me fleire kjentfolk, og me lovde å komma innom ein tur på veien tebake. Me gjekk inn Karega, og der satt jo masse kjentfolk. Mange av dei bur sammen, og da va arti å møta alle på samme plass. Og dei fortalte at da va der dei pleide å henga, so me va hjertelig velkommen når som helst. Og so sku me avtale og so sku dei laga lunsj te oss ein dag. Noko afrikansk mat me ikkje har smakt før..so da kan jo bli spenande:) Tabake på senteret va da FY itte lunsj…og so hadde me på FY møte der planla ein utflukt me ska ha med ungane på FY te Mamba village. So da glede eg meg te:) So reiste me heim. Om kvelden øvde me på sanga som me ska synga på prayer day på fredag. Då stenge dei jeile skulen og kontorene for å reisa ein plass og bruka heile dagen te å takka og be te Gud. Da e ganske annerledes fra heima, og for meg som ikkje like å be høgt so e da ein stor utfordring. Men me har sagt te pastoren at me gjerne vil sleppa å be, men at me kan synga istadenfor. So no har me øvd fleire norske folketona og bedehussanga som me ska bidra med.
Lørdag: I dag har eg som sagt skreve oppgava heile dagen, og no ske eg ein tur bort på yaya senteret og kjøpa kaffe og gå på internett. Resten av helge går vel stort med på skriving, og forhåpentligvis so blir da litt sol og, so eg kan få litt sol på kroppen itte gammalt. Regn tiden e ikkje ferdig endo nei!!
God helg alle sammen!